Geen hulp vragen
Pleegkind vraagt niet om hulp…
…maar heeft je wel nodig. Wat kun je doen?
Pleegkind vraagt niet om hulp…
…maar heeft je wel nodig. Wat kun je doen?
Veel pleegkinderen hebben de ervaring dat volwassenen er niet voor ze zijn. Daardoor zie je vaak dat pleegkinderen gaan anticiperen op deze negatieve verwachting: als volwassenen er toch niet voor je zijn, hoef je ook geen hulp, steun of troost te vragen – die krijg je toch niet.
Voor kinderen is deze (aangeleerde) houding een vorm van zelfbescherming: als je geen hulp vraagt, kan er ook geen afwijzing volgen. Het probleem van dit gedrag is dat het de negatieve verwachting over volwassenen in stand houdt. En hoe langer dit duurt, hoe moeilijker het voor kinderen wordt om zich open te stellen naar anderen toe. Op de lange termijn kan dit ernstige gevolgen hebben voor het opbouwen van relaties.
Het bijstellen van die negatieve verwachtingen is dus belangrijk, zodat pleegkinderen het weer aandurven om hulp te vragen. Ook als leerkracht kun je bijdragen aan dit proces, maar hoe pak je dat aan?